(37) I nie osądzajcie, abyście nie zostali osądzeni, i nie potępiajcie, abyście nie zostali potępieni. Przebaczajcie, a i wam będzie przebaczone.
(38) Dawajcie, a będzie wam dane. Miarą dobrą, czubatą, utrzęsioną, przelewającą się dadzą wam w zanadrze. Bo jaką miarą mierzycie, taką wam odmierzą.
(39) Opowiedział im też przypowieść: Czyż ślepy może prowadzić ślepego? Czyż obaj nie wpadną do dołu?
(40) Nie jest uczeń nad mistrza, [wystarczy], że każdy będzie umiał tyle, co jego nauczyciel.
(41) Dlaczego widzisz pyłek w oku brata, a nie dostrzegasz belki w swoim oku?
(42) Jak możesz mówić bratu: Pozwól, bracie, że wyjmę pyłek, który jest w twoim oku, skoro we własnym oku belki nie widzisz? Obłudniku! Wyjmij najpierw belkę ze swojego oka, a wtedy będziesz widział, jak wyjąć pyłek z oka swego brata.
(43) Drzewo, które rodzi zły owoc, nie jest dobre, ani to, które rodzi dobry owoc, nie jest złe.
(44) Każde drzewo poznaje się po owocu, bo nie zbiera się fig z ciernia ani winogron nie zrywa się z głogu!
(45) Dobry człowiek wynosi dobro z dobrego skarbca swego serca. Zły zaś ze złego wynosi zło. Bo z obfitości serca mówią jego usta.
(46) Dlaczego wołacie do Mnie: Panie, Panie, a nie czynicie tego, co mówię?
(47) Pokażę wam, do kogo jest podobny każdy, kto przychodzi do Mnie, słucha słów moich i wprowadza je w czyn:
(48) Podobny jest do człowieka, który stawiając dom, wkopał się głęboko i założył fundament na skale. Kiedy przyszła powódź, rzeka uderzyła w ten dom, ale nie zdołała go naruszyć dlatego, że dobrze był postawiony.
(49) A kto słucha, ale słów moich w czyn nie wprowadza, podobny jest do człowieka, który postawił dom na ziemi bez fundamentu. Rzeka uderzyła w niego. I zawalił się od razu. I obrócił się w stos gruzów.